 Wysłany: Śro 22:11, 03 Mar 2010 Temat postu: |
|
| ŚWIETNE!!!!!!
A do Tutejszy...w Nok nie ma SP Pana Romana za wielu prac.A szkoda |
|
| Wysłany: Śro 10:08, 10 Lut 2010 Temat postu: |
|
Wyszperane w necie  .
Źródło: naszemiasto.pl Link: http://boleslawiec.naszemiasto.pl/artykul/173053,przygoda-kaczuszki-autor-roman-tkacz,id,t.html Data: 2006-01-03 Przygoda kaczuszki autor: Roman Tkacz Roman Tkacz z Lasowic Wielkich "Przygoda kaczuszki" Kaczka mama trzy córeczki miała przed pływaniem dnia każdego dzieci przestrzegała Nie oddalać się kaczuszki, bo zgubi się która tu szuwary bardzo gęste słońce skrywa chmura Płyną ... "Przygoda kaczuszki" Kaczka mama trzy córeczki miała przed pływaniem dnia każdego dzieci przestrzegała Nie oddalać się kaczuszki, bo zgubi się która tu szuwary bardzo gęste słońce skrywa chmura Płyną kaczki po jeziorku nagle znika jedna ta ciekawska ta najmłodsza płacze mama biedna Do wieczora jej szukały kaczki zapłakane księżyc kąpie się w jeziorku pójdzie spać nad ranem Mała kaczka ze zmęczenia w trzcinach się zaszyła całe szczęście że w pobliżu mała rybka była Kiedy tylko słonko wstało jasne uśmiechnięte rybka kaczkę obudziła pogłaskała płetwą Już kaczuszka z rybką płyną w stronę, gdzie je czeka kacza mama z siostrzyczkami więc nie ma co zwlekać Drogie dzieci, to już wiecie, mamy się słuchajcie mama dla was chce najlepiej i zawsze ma rację |
|
| Wysłany: Czw 8:38, 05 Cze 2008 Temat postu: |
|
| Ohhhh....
Pan Roman Tkacz. Bardzo dobry człowiek, wesoły, zabawny, dusza towarzystwa, znałem Go osobiście. Jego prace nadal oglądamy w NOK-u, ale On na zawsze zostanie na tych swoich kochanych Żuławach. ;( |
|
| Wysłany: Pią 20:58, 23 Maj 2008 Temat postu: |
|
| Pana Romana zawsze wspominałam ciepło. Pamiętam do dziś jego zajęcia plastyczne w NoK-u. Do dziś mam jego obraz, który namalował dla moich rodziców. | |
| Wysłany: Sob 19:57, 19 Kwi 2008 Temat postu: |
|
| pięknie opisane Wspomnienie Człowieka Wielkiego Duchem, Wiarą, Poczciwością i Dobrocią.Nie znam drugiej tak wspaniałej Osoby jaka był Pan Tkacz ś.p.Brakuje Go bardzo!!!!! | |
| Wysłany: Sob 10:45, 19 Kwi 2008 Temat postu: |
|
| Bardzo piękny artykuł pt. Pa, dzióbki kochane znajdziecie na stronie portalpomorza.pl (kliknij tutaj, aby przejść na stronę). Autorem artykułu jest P. Paweł Paziak. | |
| Wysłany: Wto 22:59, 05 Lut 2008 Temat postu: |
|
Podróż Romana Tkacza dobiegła końca
Urodzony 25 października 1946r., zmarł 5 lutego 2008r. Wszechstronny artysta, malarz i poeta. Przygoda Pana Romana z poezją zaczęła sie od pisania tekstów monologów, piosenek i skeczy dla zespołu wojskowego "Kirasjerzy" w Gdyni, gdzie odbywał zasadniczą służbę wojskową. Po wojsku pracował w Garnizonowym Klubie Oficerskim, gdzie kontynuował swoją twórczość w estradowym zespole wojskowym "Stalowe ptaki". W tamtym okresie zdobywał nagrody na różnego rodzaju konkursach, przeglądach i biesiadach literackich, m.in. w Dzierzgoniu. Potem związał się z Elbląskim Towarzystwem Kulturalnym, gdzie doczekał się wydania zeszytu literackiego "Stacja snów" (1988r.). Utwory Pana Romana Tkacza znalazły sie również w dwóch antologiach "Szept północnego wiatru" (1991r.) oraz "Ziemia Elbląska Sercu Najbliższa". W ostatnich latach wiele jego wierszy publikowanych było w lokalnej prasie, m.in w Nowinach Malborskich i Naszym Tygodniku Żuławskim. Twórczość poetycka Pana Tkacza charakteryzuje uczuciowość i nostalgia, związane z poczuciem przemijania wszelkich wartości i kruchością ludzkiego bytu. Powracał często do krajobrazów szczęśliwego dzieciństwa pełnego "witraży barwnych dni" i bujnej wokół wiejskiej przyrody, której różnorodność i bogactwo kształtów porównywał do barokowych budowli i misternie rzeźbionych porcelanowych figur. Gościł często dzieci ze szkoły podstawowej, zawsze uśmiechnięty, pogodny, pełen życia i pomysłów. Opowiadał o Żuławach ukochanych jego Sercu. Słowem i rysunkiem ukazywał dzieciom wiejskie krajobrazy, kościoły, cmentarze, stare wiejskie domy i przeoraną tłustymi skibami żyzną ziemię żuławską. Pan Roman wspominał młodość spędzoną niczym w "Szklanej kuli" oraz czas powolnego odchodzenia w barwach biało-czarnych chwil, gdy rytm życia wyznacza miarowe i bezlitosne tykanie zegara. Wiele utworów poświęcił pamięci rodziców, którzy odeszli w inne wymiary poza egzystencjalne. Dziś Pan Roman - wspaniały Człowiek, spotka się w Domu Pana ze swoimi ukochanymi. Odszedł od nas na zawsze...... Żegnamy Cię, Panie Romku       
"Śpieszmy się" Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą zostaną po nich buty i telefon głuchy tylko co nieważne jak krowa się wlecze najważniejsze tak prędkie że nagle się staje potem cisza normalna więc całkiem nieznośna jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy kiedy myślimy o kimś zostając bez niego Nie bądź pewny że czas masz bo pewność niepewna zabiera nam wrażliwość tak jak każde szczęście przychodzi jednocześnie jak patos i humor jak dwie namiętności wciąż słabsze od jednej tak szybko stąd odchodzą jak drozd milkną w lipcu jak dźwięk trochę niezgrabny lub jak suchy ukłon żeby widzieć naprawdę zamykają oczy chociaż większym ryzykiem rodzić się niż umrzeć kochamy wciąż za mało i stale za późno Nie pisz o tym zbyt często lecz pisz raz na zawsze a będziesz tak jak delfin łagodny i mocny Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą i ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą ks. Jan Twardowski |
|
| Wysłany: Pią 22:54, 25 Sty 2008 Temat postu: |
|
| Wszechstronny artysta - Roman Tkacz
http://ceo.rsi.pl/dokument.php?dzial=2202&id=61689&PHPSESSID=f12d7586574665842322aa1ecc8eab90 |
|
| Wysłany: Pią 22:46, 25 Sty 2008 Temat postu: P. Roman Tkacz i jego twórczość |
|
| BARWY CZASU
Autor: Roman Tkacz Święci z witraży I dostojnicy Co w kolorach szklanych Utaili dusze Patrzą na nas Pogodnie Światłem podsycani. Tu wewnątrz Zboru Pustka Cisza W barwach czas zaklęty. Kurz ma kolor fioletu Pajęczyn girlandy Turkusem się mienią A nasze czasy? Zieloną nadzieją. DIANA Z ULICY CICHEJ Autor: Roman Tkacz Zawsze tu wraca Gdy kur zapieje Na rogu Cichej Swe miejsce ma Miła dziewczyna Bogini łowów Jaka pojawia się Tylko w snach. Kiedyś wróciła W czterdziestym piątym Straciła rękę Dzidę i łuk - Stoi dziś w niszy A przy niej piesek O czym tak myśli? Wie jeden Bóg. Zdziwiona nieco Ruchem i zgiełkiem Dawniej świat wolniej Obracał się Może ktoś Dianie Doprawi rękę? Da łuk i dzidę Nim wstanie dzień. |
|